Kleiliet oer de farao

fan ûnbekend*
Ezechiël

In kleiliet klinkt oer farao:
Do wiest in jonge liuw,
in meunster yn de see
dy’t hege weagen makke,
mar it is no mei dy dien:
mei in fangnet stean Ik ree
en smyt dat oer dy hinne,
sleep dy nei it drûge ta;
de fûgels pikke yn dyn lyk,
dêr’t ek in roppich bist oan fret,
wat oer is, rekket op ’e bergen
driuwt mei op ’e wetterstream,
neat bliuwt der fan dy oer.
Dêrnei lit Ik de loft berinne,
wolken skowe foar de sinne,
sels de moanne dôvet út,
de stjerren skitterje net mear,
roettsjuster wurdt it yn dyn ryk.
De folken reitsje yn ûnstjoer
wannear’t se hearre oer dyn lot,
har foarsten giet de grize oer
de grouwe by de resten fan dyn lyk.
Egypte wurdt ta wyldernis,
sadat in kleiliet songen wurdt,
sa seit de Heare God.

Yllustraasje ‘Seemeunster’