Kleie om Babylon

fan ûnbekend*

It is sawat safier
dat Babylon yn fjoer en flam
fergiet, gjin stien bliuwt op ’e oare,
ferlern is al har sier.

De foarsten stean dan fier
fan Babylon nei ’t fjoer te sjen
en sille lûd oer ’t needlot kleie,
ferlern is har fertier.

De keaplju yn it spier
mei harren hannel foar de stêd,
sy krite kleiend oer ferliezen,
de takomst eaget skier.

De seelju dy’t elk jier
de fracht ferfarre, bliuwe stean
en struie strjitstof op ’e holle,
wa jout noch om plezier?

Mar ’t godsfolk sil net stean
te kleien, fier klinkt it jûchhei,
oer Babylon is ’t oardiel sprutsen,
har heechmoed sil fergean.

* Yllustraasje ‘Klacht om Babylon’