detail

Hy stie mei beide fuotten op ‘e grûn
en skôge oer it weagjend nôt,
de bou dêr’t hy sa grutsk op wie,
hy wurke fan de moarn oant lette jûn
en rispe tweintichfâld.

Hy rûn de dei troch mei syn keppel op
en koe it weidzjend hear oersjen,
de dieren dêr’t er noed fan hie,
geregeld striek er lammen oer de kop,
der gie gjinien ferlern.

Se leauden beide yn har âlders God
en brochten tank mei ’t offerfjoer,
dêr’t reek de tekentaal fan wie:
de bouboer moast it dwaan mei ’t delslaand lot,
de hoeders reek hie doer.

Hy stie mei beide fuotten op ‘e grûn
en sloech syn broer wol tweintichfâld,
de risping dêr’t er doe foar gie,
hy hie, tocht er, syn delslaand lot oerwûn,
syn broer lykwols wie kâld.

* Titiaan (sirka 1485-1576)