Boppe waard it lykwols rûch,
want stoarmwaar swypke heech de weagen,
gjin  trie bleau op it skipke droech,
se krigen ’t needlot ûnder eagen.

’t Skipsfolk rôp de goaden ta,
der moast foar harren rêding komme,
de see soe doe it guod mar ha,
de goaden wiene as ferstomme.

Mar de skipper liet syn lûd
wol hearre: ‘Lis dêr net te sliepen,
rop no jo god oan, dat krekt hjoed
syn eagen geane foar ús iepen.’

* Jan Luyken (1649-1712)
Yllustraasje ‘Jona op see’