Jehannes en Judas op ‘e weromreis

Dêr rinne wy dan wer tegearre
mei net mear as op ’e hinnereis,
teminsten fielend it gewicht;
sis Judas, ’k bin benijd watst seist
oer it ferrin, ik wol dyn miening hearre.

Ik wol no daliks net jûchheie,
mar it foel my, earlik sein, net ôf,
ien doar mar bleau foar ’t boadskip ticht
en fierder soarge mem de frou
foar ’t miel, ik mocht de reis mei dy wol lije.

Dyn útspraak seit noch net safolle
oer de útkomst, wêr’t it eins om giet:
Gods Keninkryk komt yn it sicht
mei ’t wurd en boppe-al de died,
de ynspiraasje út ús hert en holle.

Jehannes, wat in grutte wurden
foar de jongste, mar ik jou wol ta
dat wy foldiene oan de plicht
dat minsken wat mear útsicht ha,
guon siken binne sels wer better wurden.