It jout neat

fan ûnbekend*

Doe kearde ik my om en seach
de wurken fan myn hannen,
al myn skreppen en myn skuorren,
allegearre wie it neat,
jacht meitsje op ’e wyn.

Ik kriich de wiisheid yn it each,
ferlike dy mei dwaasheid,
seach ’t ferskil fan ljocht en tsjuster,
mar ’t wie allebeide neat,
jacht meitsje op ’e wyn.

Wa’t nei my komt, sil wat ik wiis
beskrept ha, samar krije,
ek al libbet er yn ’t tsjuster,
dus is ’t allegearre neat,
jacht meitsje op ’e wyn.

Wat men beskrept hat, is in griis,
want alle libbensdagen
hat men ûnder leed te lijen,
allegearre is it neat,
jacht meitsje op ’e wyn.

Op ien manier is ’t minskdom wiis:
genietsje fan it libben
út Gods hân, dus ite, drinke
mei ferstân is net ferkeard,
ha nocht mei in glês wyn.

* Foto ‘Glês wyn’