Ien fan de twaensantich

fan ûnbekend*

Wy binne bliid wer by him kommen
nei ús reis troch doarp en stêd,
wy fûnen suver oeral miel en bêd,
ús útsicht is ferromme.

Mei twaensantich hat er praten
foar’t de missyreis begûn,
hy hie ús macht oer slang en duvel jûn
en sicht op nije maten.

Hy hie ’t oer lammen ûnder wolven,
want sa moasten wy ’t besjen,
gjin noed lykwols, kweamachten gean ferlern,
wy ha syn rie opfolge.

Wy moasten oan de huzen frede
bringe, dát wie ús begjin,
dan hifken wy it wjerwurd: goed of min,
sa wisten wy de reden.

De reden hat ús geast ferromme:
tsjûgje fan it Keninkryk
fan God, de duvel krige net gelyk,
hy is foargoed ferstomme.

Ikoan fan de santich/twaensantich