Har leafste

fan ûnbekend*

Wol harkje nei myn klacht,
hoe’t myn broers my twongen ha
te passen op ’e wyngerds,
dêrom bin ik brún ferbaarnd,
mar wêrom stean ik noch op wacht?

Ik harkje nei syn stim
as myn leafste my fertelt
wêr’t hy syn keppel weidet,
dêrom bliuw ik hjir net stean,
mar gean op slach op siik nei him.

Asto it plak net witst
wêr’t myn keppel hjoed tahâldt,
dan folgest mar de printen
fan de poaten fan de skiep,
dan bisto wis datst my net mist.

Myn leafste, tútsje my,
want dyn tuten binne swiet
as oalje, kostliker as
wyn, dyn namme jit ik út
as oalje, want ik hâld fan dy.

* Yllustraasje ‘Hoeder mei keppel’