Graasje foar de dea

fan ûnbekend*
Jeremia

Alle minsken sille stjerre,
ek in kening giet dy wei,
Nebûkadnessar rûn itselde paad
al frettend gers fanwege waansin;
Ewil-Merodak kaam oan ’t bewâld,
nei syn gewisse soe hy hearre.

Kening Jojakin siet finzen
sânentritich jier, syn wei
hie west fan Juda nei in tsjuster oard
yn Babel, mar hy libbe, waard troch
alle lijen hinne dochs noch âld,
hy gie sels doe wer oer de grinzen.

Ewil-Merodak joech graasje
oan foarst Jojakin, syn wei
rûn doe fan sel nei keninklik paleis,
hy siet by Babelsk foarst oan tafel,
kriich foldwaande foar syn libbensûnderhâld,
it libben kriich dêrtroch wer faasje.

* Yllustraasje ‘De graasje fan Jojakin’