Gjin sier

fan ûnbekend*

Al krijt in minske hûndert bern
en wurdt er noch sa âld,
as hy net smaaklik ite kin,
dan taast er yn it tsjuster om
en stjert er as in rôt.

Al is in minske lang op reis,
wol twa kear tûzen jier,
mar yt er amper ûnderweis,
genietet fan it goede net,
dan jout it him gjin sier.

Al skrept in minske noch sa hurd,
sprekt hy foar master op,
gjinien hat hjir it lêste wurd,
de dwaas mar ek de wize net,
it wurdt foar elk in strop.

Yllustraasje ‘Bern’