Eliza lei op bêd, syn striid wie dien,
it wachtsjen wie noch op ‘e dea,
mar hied er Joäsj net ferwachte,
foarst fan Israel?
Dy skriemde omdat hy de godsman achte.

De striid fan Joäsj wie noch lang net dien,
Eliza seach dat mei it each
fan de profeet en joech fertrouwen
oan hiel Israel:
mei striid soe Joäsj oan de takomst bouwe.

Mei pylk-en-bôge stie er foar it rút
en skeat as teken fan de striid
tsjin Aram om dêrfan te winnen,
mar hy wie net fel
genôch yn ’t slaan en liet de einslach rinne.

Eliza blies de lêste siken út,
de ein fan folop libbenstiid
as godsman, troch de Iene achte.

* Sassetta (sirka 1400-1450)
Skilderij ‘De profeet Eliza’