Fisker Jakobus

fan Jan Luyken*

Wy hiene nachts net folle fongen,
heit woe ha, it lei oan ’t net,
it hie syn bêste tiid wol hân,
dus waarden wy oan ’t boetsjen set,
Jehannes woe it leafst nei  ’t strân.

Net dat wy konkurrinten wiene,
want de mar tilt op fan fisk,
by Petrus siet it net wer fol,
as fisker wie ús takomst wis,
dochs krigen wy in oare rol.

Jehannes hie it earst wat murken
mei it iene each op ’t strân,
dêr’t ien by ús kollega’s stie,
sa dreau ús takomst nei it lân,
ja, Petrus wie al út ’e rie.

Myn broerke seach it al gau sitten,
hie mei Jezus wol in klik,
it lei him grif oan ’t minskenet,
want fiskers bleauwen wy, mar ik
bin earst noch nei de boat ta set.

* Jan Luyken (1649-1712)
Print ‘Jezus, folge troch Petrus en Andréas,
winkt Jakobus en Jehannes om fan it skip
fan harren heit te kommen’