Filippus nei it bruorrefolk

fan ûnbekend*

It is my troch de siele snien
hoe’t Stefanus de dea ynjage waard,
omdat er tsjûge fan de Hear;
wy moasten flechtsje foar ús libben,
want Saulus boaze oan de haat
tsjin ús, hy sparre yn de stêd gjinien.

Wy giene nei Samária,
it tsjûgjen fan de Hear kaam op my del,
in risiko, mar ek in ear;
ik wist my oan dat folk besibbe,
wy libben út deselde wel
en moasten mei elkoar op Jezus ta.

Sa gie ik troch dat gea op wei,
fûn oeral harkers mei in iepen ear,
koe wûnders dwaan as wie de Hear
derby, dy’t hiele ’t brutsen libben;
de haat fan Saulus die net sear
mear, mar ús libben stie noch altyd faai.

* Glês-yn-lead ‘Filippus’