Ferlerne hoop

fan ûnbekend*
Jeremia

It folk giet oeral op ’e flecht
wannear’t de bôgesjitters roppe,
as de hynders drave yn galop
mei ruters dy’t de swurden swaaie;
ûnder de strewellen krûpt it folk,
klimt yn panyk nei boppen,
yn de stêd sjocht men gjin kop.

En do dy’t delslein bist, wat kinst
yn dizze tastân noch begjinne?
Al hast kostber poarper om de lea
en pronkest mei it djoerste goudguod,
ek al glimt noch sa dyn eachopslach,
dêr kinst it net mei winne,
want de dea giet troch it gea.

Der klinkt in lûd as fan in frou
dy’t weeën hat, in eangstich roppen
om de tastân dêr’t har earste bern
yn komme sil, it lûd fan hymjen
fan de Sionsdochter op ’e flecht,
gjin help komt mear fan boppen,
sa giet al har hoop ferlern.

Yllustraasje ‘Ruters’