Ferbjustere Jeruzalemmer

fan ûnbekend*

Nee, it giet net om myn namme,
want ik wie mar ien mei djip berou
en tagelyk hie ik wol hoop
nei al dy wurden fan de doper,
guon kamen op my oer as rau,
doch klonk syn boadskip autentyk,
dus gie ik ûnder wetter foar de doop.

Bjusterbaarlik wie it barren
fan de doper mei dy iene man,
dy’t dêr allinnich foar him stie;
ik koe de wurden net goed hearre,
wol sprieken de gesichten fan
ferskil, mar wa hie dan gelyk?
Wat jout dat ek, se kamen út ’e rie.

Wûnderlik wie wat der folge:
doe’t de man wer út it wetter wie,
seach ik in do yn strieljend ljocht;
ik koe it diskear wol goed hearre:
in stim dy’t it oer jonge hie,
ynleave soan… ik wist gelyk…
gjin minske hie sa’n himelsk boadskip brocht.

* Skilderij ‘Jehannes doopt Jezus’ (1400)