Fan de stomme duvel befrijd

fan ûnbekend*

Ik snap net hoe’t it kin,
mar wêrom moat ik alles witte?
Wichtich is om wer te praten;
as stomme wie ik krekt in bern
dat oaren oan syn lot oerlitte.

Beëlzebul, dat is
de opperduvel fan dy oaren,
ien dêrfan hie my te pakken;
as stomme hie ’k it altyd mis,
mar dat hat Jezus hjoed feroare.

Ik snap net wat er sei
doe’t oaren ’t oer de duvel hiene
dy’t him holp mei it ferjeien;
ik wie der dik tefreden mei
dat alle duvels flechte wiene.

Ien ding snap ik wol goed,
hy, Jezus, docht it net allinne,
moat wol help fan boppen krije;
as prater ha ik alle moed
om mei in rjochte rêch te rinnen.

* Yllustraasje ‘Jezus driuwt in duvel út’