Fal fan de ierde

fan ûnbekend*
Jesaja

Iksels siet yn benearing
oer it lot dat ek my treffe koe,
lykas de hiele ierde,
dat ik sei: ‘It is mei my no dien,
wat ha ik as profeet dan noch te bieden?

In klopjacht, klam en kûle
wachtsje ierdbewenners, it komt sa:
sy falle yn de kûle
nei de klopjacht, komme sy derút,
dan klapt de klam ticht, wat is om te gûlen.

As slûzen boppe iepen
komme en it ierdske fûnemint
begjint op slach te skodzjen,
spjalt de ierde, skokt wyld op en del,
har fal is djip, der is neat om te gripen.

Yllustraasje ‘Fal fan de ierde’