Duorjende frede

fan ûnbekend*
Jesaja

Noch altyd is de Hear oan ’t wurd,
omdat Hy mear te sizzen hat
as inkeld oer it lijen
fan syn folk, sa’t nea wer bart.

Sa’t Noäch de belofte kriich
dat al it wetter fan de floed
nea wer it lân oerstreame
soe, sa komst net wer yn noed.

Ik liet dy sitte, ’t wie mar koart,
mar lang genôch sietsto yn noed
oer soe ’k dy wol befrije?
No’t ik mei lij, komt it goed.

Ik liet My lang net oan dy sjen,
want rûn de grime My net oer?
Mar no sil Ik mei leafde
My ûntfermje sûnder doer.

Al giene bergen fan it plak,
myn leafde stiet foar altyd fêst,
al skodden ek de hichten
fûl, myn frede jout dy rêst.

Foto ‘Reinebôge’