Op ‘e tredde dei soe it dan barre:
Ester klaaide har as de foarstin,
har keninklike gong hie sin,
mar dochs hat sy harsels net sparre.

Ahasfearos seach har skruten kommen,
knikte freonlik fan syn hege troan
en rikte har de septer oan,
dat Ester sykhelle ferromme.

Ester mocht har winsk nei foaren bringe,
ek al wie ’t de helte fan it ryk,
sy soe it krije as in blyk
fan trou, te sjen oan gouden ringen.

Ahasfearos liet him troch har noegje
mei syn tsjinner Haman oan it miel,
wer spriek de kening oer har diel,
hy wist dat sy har nei him foege.

Ester hat har earste winsk herhelle,
seach dat Haman fan dy eare glom,
tocht oan de delgong fan syn rom,
soe moarn oer ’t eigen folk fertelle.

* Giovanni Andrea Sirani (1610-1670)
Skilderij ‘Ester foar Ahasfearos’