Depressive Barûch

fan ûnbekend*

Jeremia spriek as de profeet
de wurden dy’t de Hear him ynjoech
en Barûch skreau syn sprekken op,
mar op ’en doer kaam hy yn need.

Ungelokkich wie it krekte wurd,
noch mear lêst kaam by al syn lijen,
sa rekke hy op ’t lêst ynein
fan ’t suchtsjen… hie syn libben nut?

Jeremia spriek as de profeet
de wurden dy’t al klonken hiene,
mar Barûch skreau no neat mear op,
betreklik wie syn eigen leed:

‘Wat Ik boud ha, brek Ik ek wer ôf
en wat Ik plante ha, skuor Ik wer
út, wat de hiele wrâld oerkomt,
it minskdom rekket yn it nau;
do wolst dan foar grutte dingen gean
en foar dysels it heil berikke
wylst ûnheil oer de ierde komt?
As neaken minske bliuwst bestean.’

* Yllustraasje ‘Jeremia en skriuwer Barûch’