De ferbjustering fan Simon

fan ûnbekend*

Nee, ik bin Simon Petrus net,
de fisker, ’t wurd foaryn de mûle,
mar ik bin wol ien fan de tolve,
ha my ta in opdracht set,
it libben, dat wie myn bedoeling.

It libben kriich dy jonge wer
doe’t Jezus satan út him jage,
wy hiene dat net rêde kinnen,
dat wy skammen ús, ’t is earlik, hear,
it libben hat foar ús mear fragen.

Gjin fragen, harkje moasten wy:
hy soe yn minskehannen falle,
it wie as rekke it doe tsjuster,
de bedoeling gie oan ús foarby,
my draait it no noch yn de holle.

Mar Simon Petrus hat dat net,
hy lei de hân skean by de mûle
en sei sêft dat syn hannen jûken,
want hy hie gau mei dy oare ret,
jawis, dy Simon is in fûle.

* Yllustraasje ‘Jezus yn minskehannen’