Eliza hie gjin fleis of nôt,
mar naam it wurd om ta te rieden:
‘Set op it fjoer in grutte pôt
om mei wat griente sop te sieden.’

Ien fan de ploech gie nei it fjild,
fûn fruchten, hie dêrom syn slinger,
mar hat him oan de plant fertild,
snie elkenien sa yn de finger.

De grientesop preau nei de dea,
wie sûnder wûnder net te iten,
Eliza’s wurd klonk tsjin de skea,
moal kompensearre de ferwiten.

* Giorgio Vasari (1511-1574)
Skilderij ‘De profeet Eliza en it sop’