Brief oan de Filippiërs 1

fan ûnbekend*

No’t ik opnij wer finzen sit,
lykas by jimme yn Filippy,
doe’t de ierde skodde en wy
dêrtroch yn frijheid libje mochten,
bin ’k ta dit skriuwen kommen, wit
dat ik God tankber bin,
mei blydskip foar jim bidt;
omdat jim Gods genede sochten,
fûnen jim yn ’t libben nije sin.

No’t dit my wer oerkommen is,
lykas de selstraf yn Filippy,
doe’t wy kamen troch it skodzjen frij,
is ’t blide boadskip fierder rekke;
wa’t leaut, sprekt Jezus’ wurden wis,
neat hâldt him dêrfan ôf,
sa wurdt de finzenis
in foardiel om fan wâl te stekken,
ek al rekket men dan yn it nau.

No’t ik net by jim komme kin,
wit ik dat jimme foar my bidde
om ferlossing, ’t libben of de dea…
wat sil ik op dit stuit ferkieze?
It stjerren is wol winst, dan bin
ik tichtby Kristus, mar
it libben hat ek sin,
want dan kin ik de wei noch wize…
foar mysels is dit in drege kar.

* Yllustraasje ‘Mamertynske finzenis yn Rome’