fan Jan Massys*
Elia gie net sûnder mear
it paad werom nei Israel,
syn taak wie rjochte op in kear,
sa rûn er by de Hoareb del.
De âlde garde krige dien,
Elia ek as Gods profeet,
sa kleure letter ’t gea wer grien,
de kening hold syn ein noch beet.
Eliza wie in boeresoan,
dy’t ploege mei in tolvespan,
wist fan gjin kear fan hjoed op moarn,
noch minder dat hy waard de man.
De man yn it profetekleed,
Elia goaide dat him ta,
dit teken waard foar him in weet,
dat oksen koed er net mear ha.
De oksen makke er ta fleis,
de ploech sloech hy ta blokken hout,
doe gie er as profeet op reis
mei ’t teken, libbenslang fertroud.
* Jan Massys (1509-1573)
Skilderij ‘De ropping fan Eliza’ |
