Hy flechte neaken út it lân
fan slavernij nei de woestyn,
it droege gea fan toarre toarnen,
mar Mozes’ hert stie net mear yn de brân,
’t sloech rêstich by in boarne.

Sân fammen kamen tichterby
mei keppels nei in hjitte dei,
it wie it doel om dêr te drinken,
dat Mozes’ hert sloech fûl, hy wie sa frij
te wurkjen op har winken.

Mar rûge hoeders, like bleat,
beseagen ’t oars en jagen har
by ’t wetter wei, doe lôgen flammen
út Mozes’ hert, it rjocht joech him gjin kar,
syn wurk wie foar de fammen.

* Rosso Fiorentino (1495-1540)
Skilderij ‘Mozes ferdigenet de dochters fan Jetro’