Andréas syn gelyk

fan Ducio di Buoninsegna*

It wie in dei as oare dagen,
tochten wy, teminsten yn de moarn,
broer Petrus wie fansels oan ’t wurd
oer grutter net en lege mage.

Ynienen hearden wy ien roppen,
net ús heit, it barde op in toan
net twingend, oars as Petrus’ wurd:
‘Andréas, skuor it seil nei boppen!’

Ik hie it daliks yn de gaten,
’t komt net op ’t gewoane fiskjen oan,
mar Petrus liet him deroer út:
‘Dy fint wol efkes mei ús prate.’

Gelyk hoech ik no net te krijen,
dêr stie Jezus, ja… fan wa de soan?
Hy liet him oer ús fiskjen út,
mar dan om minsken te befrijen.

* Ducio di Buoninsegna (sirka 1255-1319)
Skilderij ‘Ropping fan Petrus en Andréas’