november 7, 2024
fan Gabriël Metsu
It is de mem fan alle tiden:
beide hannen foar it bern
en mei it each op it gesicht,
sy stipet it oan alle siden.
It is it bern op sike dagen:
beide hannen hingje slop,
de eagen ha neat om te sjen,
gjin fraach komt út ’e lege mage.
It is it bern om te behâlden,
’t libben dat noch bloeie moat,
is hjir net om fan ôf te sjen…
hoe soe in mem net fan him hâlde?
It is de mem dy’t sit mei fragen,
dêr’t gjin antwurd hjoed op komt,
dus hâldt sy ’t each op it gesicht
en fêst oan ’t bern syn libbensdagen.
* Gabriël Metsu (1629-1667)
Skilderij ‘It sike bern’
november 4, 2024
In kromme op in keale tûke
braakt syn galle oer de wrâld,
in boadskip bitter foar it folk
dat him foar in diktator hâldt,
dy’t folgers sûnder kop wol brûke
kin, trompetters mei syn lûd
dat skrynt as dûbel bitter-sâlt,
syn stank is oeral al te rûken.