november 22, 2022
van Hubert von Herkomer*
Zij weten van geen emigratie,
afscheid van het vaderland,
het was voor kleuters spannend
om massaal aan boord te gaan,
te varen naar de overkant,
zij weten van geen immigratie.
Ze zijn tenslotte aangekomen
in New York, een ronde hal
heeft niets om te ontspannen
voor migranten, hun bestaan
onzeker, als een donker dal
waarin verloren gaan hun dromen.
Zij zullen later alles weten
van hun afscheid uit het land
waar ouders zich inspanden,
maar verloren daar hun baan;
zij zullen ook hun eigen kant
van ’t zware leven niet vergeten.
* Hubert von Herkomer (1849-1914)
Schilderij ‘Dringen naar het westen’
november 21, 2022
De beam sjocht hjoed de dize
wer, sûnt moannen foar it earst,
en skrillet dêrfan wekker,
wurdt him fan de tiid bewust
dat hy syn griene kroan ferliest
en ropt de sinne oan om útstel.
De sinne sil grif rize
heger as de dize sjen
lit en de beam ferwachtet,
want hy is him wol bewust
fan tiid en oere op ’e wrâld,
it útstel past net yn syn omgong.
Sjedêr… op eigen wize,
simmerdeis net foar it earst,
brekt hiel it lânskip iepen,
no earst stekt de beam bewust
de lege wolk hjoed nei de kroan,
fan útstel wol er neat mear witte.
* Foto ‘Lânskip yn de iere moarn’
** Foto ‘Lânskip yn de rin fan de dei’
