september 24, 2016
 |
 |
 |
| Se binne kunde fan elkoar, it stedske en it doarpske mantsje en steane heger as in oar, bewege byldzjend foar de eagen fan wa’t har sjen wol as ikoan: de goaden dy’t as fûgels fleagen, op reis fan doe nei hjoed en moarn, mar hjoed de dei… se binne klommen as mantsjes fan Olympus op stielen poat om hiel gewoan it fleanend folk derop te wizen dat stadichoan dwaan hat in plus, mar hiel opmerklik tusken beide ferskilt it tempo en de toan: de stêd rint nei it park, ferrizend as byld fan it natuerlik grien…
… it doarp sit drok bewegend, wizend
|
september 24, 2016
| |
|
|
| De sinne riisde read, de wyn kaam út it easten, de stêd ried yn de dei en hie noch net it measte rûkt en preaun wat mei de oeren oer har hinne waait.
Ynienen lykwols kring
|
