Posted by admin

It wie de keizerinne
dy’t it mei de greef oanlei,
de bêste man keas foar de eigen wei:
de leafde foar syn frou, mear as freondinne.

Doe woe de keizerinne
ha, de greef kaam har tenei,
it waard de bêste man syn lêste dei,
de romp koe sûnder holle net mear rinne.

Sa kaam de greef syn holle
op ‘e hannen fan syn frou,
dy’t mong syn ûnskuld mei har eigen rou
en rop om rjocht, want neat wie har tefolle.

De keizer seach har kommen
mei de holle yn de hân,
de fjoerproef holp de frouwe út ‘e brân,
de lûden oer de greef syn skuld ferstommen.

It wie de keizerinne
dy’t fernaam it gleone fjoer
oer hiel de lea, der bleau gjin leafde oer,
dochs bleauwen der twa oer, mar wol allinne.

* Dirk Bouts (sirka 1410/1420-1475)
Skilderij ‘De rjochtfeardigens fan keizer Otto’

Hied er it yn Lukka wol besjoen,
de wenten om it rûne plein?
In rûntsje draaie wie it net,
hy hie syn slach perfoarst net slein,
gjin hannelsbern yn ’t libben set.

Keapman Giovanni hie wol wûn
mei saak en jild, hy spile tûk,
mar Lukka wie dochs Brugge net,
hy joech de frou in jurk en doek,
foar hannel wie it nea te let.

Mei ’t gebeart fan ‘ha jim my wol sjoen,
ik bin in keapman fan komsa
yn Brugge, ’t giet no dûbelop:
it wurde foar it each grif twa,
myn hannel liedt nea ta in strop’.

* Jan van Eyck (sirka 1385-1441)
Skilderij ‘Portret fan Giovanni Arnolfini en syn frou’