Posted by admin

Joaram, foarst fan Juda,
kening yn Jeruzalem,
de stêd fan foarfaar David,
hat net harke nei syn stim,
liet leaver ôfgodsbylden ta.

Moardner fan syn bruorren,
ek guon fan de hegerein,
soks yn de stêd fan David,
’t lêste wurd wie noch net sein
oer ’t lijen fan syn eigen bern.

Strider tsjin de fijân,
Edomyt en Arabier
en Filistyn as David
fochten hie al mannich jier
ferlyn, mar Joaram hold net stân.

Heit fan sleine soannen,
fuortfierd nei it frjemde lân,
fier fan de stêd fan David,
noch hie Joaram it net hân,
hy moast syn eigen termen sjen.

Joaram, foarst fan Juda,
lijer oan de geast en lea,
noch jong by kening David,
hy waard iepen foar de dea,
sa woe it ôfgodslibben ha.

* Neffens Promptuarii Iconum Insigniorum
Segel ‘Joaram, kening fan Juda’

Benhadad, de foarst fan Aram,
wie slim siik en dus benaud,
syn feint Hazael moast om rie:
‘Hoe giet it fierder, wurdt der roud
of komt myn hear wer ta de die?’

Mei geskinken op kamielen
kaam er by Eliza oan,
dy’t spriek fan libben en fan dea,
doe kriich syn stim in oare toan,
hy skriemde, frjemd, dat die er nea.

Wat er seach, liet hy ek witte
oan Hazael, Arams feint,
de nije foarst nei Benhadad:
‘Myn folksgenoaten wurde skeind
troch dy, dy’t gjin begrutsjen hat.’

Benhadad kriich dea en libben
fan Hazael yn it ear,
doe ek in tekken oer ’t gesicht;
de feint, foar’t keningskip wol klear,
beskôge ’t boalswurk as syn plicht.

* Ut de ‘International Bible Encyclopedia’
Yllustraasje �??Hazael bringt geskinken’