Posted by admin

As swalker David nei him stjoert
yn frede ’t boadskip fan de hoeder,
dan spat er op, tin wurdt syn bloed,
hy spuit it boadskip fan de loeder.

By David rint de spanning op:
de dea oan elke muorrepisser!
Wylst krijt de boer in dwile kop,
syn eigen rom ferneart gjin misser.

detail

Mar Abigaïl, wize frou
fan dronken Nabal, hat fernommen
syn gekkepraat en reizget ôf
mei fracht om deaslach foar te kommen.

Foar David bûcht se nei de grûn,
biedt oan wat Nabal hat fersomme,
se hawwe beide frede wûn,
it tinne bloed is fan de domme.

It feest is oer, stil lizze gea,
boer Nabal, ek de skiep derhinne,
de dwaas waard helle troch de dea,
de wize soe de leafde winne.

* Simone Pignoni (1614-1698)
Skilderij ‘David en Abigaïl’

Fan it frjemde paad nei de spelonk,
foar David in beskûl,
yn spanning mei syn mannen,
foar Saul rap út ‘e broek en pronk,
ferlichting as it tuskendoel,
koart útstel fan syn plannen.

Fan ’t beskûl nei Saul syn boppekleed
mei ’t boadskip fan syn troep:
‘Hy is no yn dyn hannen!’
Mar David pakte Saul net beet,
snie mei syn swurd yn ’t kleed en kroep
doe fluch wer nei syn mannen.

Fan de deadekâns nei libbenskar,
sa wie it rjochte paad
foar beide troch in flarde;
’t wurd fan fersoening klonk om bar,
wat skieding joech foel yn it skaad,
sa waarden libbens sparre.

* Gustave Doré (1833-1883)
Yllustraasje ‘David lit Saul sjen
dat er him sparre hat’