Posted by admin

De Waadsee is gjin oseaan,
sadat dêr skûtsjes sile kinne,
lit se stampe op ‘e baan
fan Harns nei Skylge.

Ek plysjes ha de skipperstrui
oer harren brede skouders lutsen,
wat koe ’t skele, blak of bui
fan Harns nei Skylge.

It wie earst blak, se dreauwen wat,
ynienen kaam der lykwols aksje,
Siete* dreau mei har de spot,
noch fier foar Skylge.

Syn kop treau narjend tsjin har roer,
it like op in provokaasje,
want it korps hie gong noch stjoer,
gjin sicht op Skylge.

Gjin arrestaasje fan it Siete-skip,
it soe de race nei Harns sels winne,
bots mei plysjes is de tip,
want dat bruit hinne.

Skilderij Boalserter skûtsje

* Siete Meeter

Wat skip wol net de wrâld befarre
nei Australië as ’t fiere doel?
Dit like sels de Fryske skûtsjes cool,
sy koene op tradysje tarre,
dus hup nei America’s Cup*!

Gjin skûtsje kin de see besile,
fart wol yn in seeskip oer de wrâld,
beskerme tsjin de stoarmen en it sâlt,
sa sjocht it net op tûzen milen,
dus hup nei America’s Cup!

De marlju wiene út ‘e skroeven,
meaten har in fêste seeskonk oan,
oan skuorbúk wie wol mannich seeman stoarn,
mar nimmen hat dêr lang by toeve,
dus hup nei America’s Cup!

Dirk Nauta liet de skippen brekke:
Fryske skûtsjes wiene net seefêst,
dat marlju krigen earder lêst as rêst…
om har koe Nauta wol ferrekke:
gjin hup nei America’s Cup.

Skilderij fan Anne Tjerkstra (detail)

* In grut sylevenemint tusken
Amearika en Australië