Posted by admin

En âlde beppe bleau by hûs
en hear en gie har eigen wei
al like fleurich, want syn Lyske
hie de soarch oer mannich doarpske poes,
om’t yn dy sjou har libben lei
en ’t wie noch lichter mei in wyske.

Hy baude âlde pake nei
en ried de wrâld troch as sjouwfeur,
mar die dat op syn eigen wize:
mannich hûn en kat kaam op syn wei,
wa’t remme, wie gjin goed sjauffeur
en boppedat hie hy Denise.

It sit yn de Ferkleuring fan it Wetter,
de spoaren dy’t se lûke troch de tiid,
dus slacht dit folk de poaten út
yn rigen, want it wit net better
as dit gelyk giet wiid en siid.

It leit oan de Fersiering fan de Fearren,
de ien Jan Lul, de oare hege Pyt,
dus slacht er breed de flerken út
om ôf te jaan de Grûnferklearring
dat hy besjocht de wrâld swart-wyt.