Posted by admin

Toen de zon verduisterd was,
kwam op de nieuwe maan,
die heerste over heel de aarde
als tiran in regelrechte baan,
spelonken bogen over ’t gras.

Geen kunst schonk meer haar kleuren,
uit het duister kroop terreur.

Uit de schemer rees een god,
Apollo was zijn naam,
hij schatte ’t licht van hoge waarde,
zag de kunsten in het zwarte raam
en woedde over ’t aardse lot.

Maar toen ging het gebeuren:
paarden draafden door de deur.

God Apollo riep ze aan
als heerser over ’t licht
en spande ’t viertal voor de wagen,
met de zon op ’t wolkendek gericht
versloeg hij regelrecht de maan.

* Odilon Redon (1840-1916),
een Franse symbolist,
roept in zijn kunst
een mythisch universum op.

Zij kwam die middag op het strand
om lang de zilte zee te proeven,
voeten badend in het zand
en liggend niets te hoeven.

Zij lag languit en steunde op
haar elleboog, terwijl de ogen
klommen traag van top tot top,
alleen de meeuwen vlogen.

Toen kroop zij langzaam naar de paal,
waarop zij ’t lange haar drapeerde,
mediteerde haar verhaal
tot zij de voeten keerde.

Daar stond zij wuivend naar de zee,
de rode vlag in beide handen:
‘Neem mijn liefde met je mee
tot wij in ’t roze landen.’

* Puvis de Chavannes (1824-1898)
was een Franse symbolistische kunstenaar.
Schilderij ‘Meisjes aan zee’.