Posted by admin

In blom, PM, prinses Margriet,
as ’t skip der mar trochhinne giet.

’t Wie op in simmermoarn
betiid dat ik dêr wachtsjend stie
op wat my like yrreëel:
’t kanaal fertsjinne wol in kroan,
in beareklau yndie.

Twa laden skippen foeren troch,
ik seach dernei en wachte noch.

’t Wie letter yn de tiid
dat ik op ’t selde plak wer stie
en seach wat like wol reëel:
piraatmodel, ree ta de striid,
in beareklau yndie.

In wike wolkom en farwol
by folle wolken boppe ’t lân,
dan bliuwe spoaren oant de hjerst yn stân,
in sûvenir fan silers, leech en gol.

Der is gjin bliuwend spoar op ’t wiet,
’t jout neat sa tusken swart en wyt,
it swimt en sylt en as it fierder glydt,
dan sljochtsje weagen ’t oer, wat moaier stiet.