Posted by admin

Ik hie net oars ferwachte
nei de nacht as skippen yn de rêst,
de Jonge Jan lei op itselde plak,
it tsjerkeskip bea sneins elk ûnderdak
dy’t socht nei ’t eigen sielsgerak
en hearde: earst wurdt yn it Godsryk lêst,
mar spilen hjir net oare machten?

In trijemêster achte
yn ’t kanaal himsels it aldermeast
mei flaggen yn de moarn, sels yn de nacht,
doe’t hy him deljoech dwers yn ’t drokke far,
dat oaren rekken yn de war
troch heechsten binne yn it skipsrak earst…
ik hie wat oars ferwachte.

Mei in fjurke hat blau-wyt it rêden,
kaam stadich fan de grûn
en sweefde op ‘e wyn, wylst ûnderweis
de eagen skoden oant de jûn
oer wenten, greiden, gers en blêden.

Beide ha de lâning yn it westen,
de iene wer mei fjoer
en sakjend by it dak del nei syn reis,
de oare kâldwei by de boer
yn ’t lân, gjin fjurke om te pesten.