Posted by admin

De kofje streamde oer de wrâld,
dat Sara Lee kriich ek de smaak te pakken
yn de geast fan alles sil globaal,
fan lyts nei grut, gjin bakje kâld,
de gong deryn, gjin plak foar slakken.

It foel net ta, Amearika
wie oars as tocht, gjin lân fan dream en winsken,
blinder dan mar Blenders mei DE,
dochs moat de top in bonus ha,
it lean is foar gewoane minsken.

Mar yn it gers, deun by de dyk,
leit fan de kofjereus in reade beker
mei de slak as iepenbier profeet:
it wurdt al oars yn ’t Blendersryk,
sjoch hoe’t er fret, sa is er preker.

De rattel op it dak
fan rein en heil, ik ûndergong
it as de floed
dy’t troch de diken krong,
fan plak nei plak.

Ik tocht oan skiep en ree,
foar harren gjin ûntkommen oan
yn ’t lege gea,
‘k ferwachte yn de moarn
in hege see.

Mar sjoch, der bôgen oer
de skiep de kleuren fan de hoop,
in stilsteand ljocht,
gjin dier gie op ‘e loop
foar ’t geastlik foer.