Posted by admin

Stof is de aarde
met de mens als evenbeeld,
verzinkend in de oceaan
van dingen van de dag;
wat is dan nog de waarde
van wat stuift en niet meer heelt,
het is een komen en een gaan
van dingen van de dag.

Totdat er lichten
opgaan als het tegenbeeld
van wat er in het stof verzonk,
die leiden naar de trap,
bedoeld voor wie zich richten
op ’t geheel, dat nooit verveelt,
onzichtbaar eerst en dan als vonk,
omhoog gaat stap voor stap.

Van hoge waarde
is de mens als evenbeeld
van ’t blauwwit in de opening,
ver boven dag en nacht
en ’t stuifstof van de aarde;
door de eeuwigheid geheeld,
beziet hij in verwondering
de afstand die nog wacht.

* Schilderij ‘Amazement’

Hij had zich dik gevreten
aan de schatten van de aarde,
nooit was ’t hem te veel,
als heerser op ’t VN-toneel
had zijn materie waarde.

Hij sloot zijn blauwe ogen
voor de wisseling der tijden,
wat hem was geleerd,
dus heeft zijn maag nog meer verteerd,
dank God nu in de hoge.

Op evolutiewijze
heeft de aap de macht gegrepen,
niets is hem te veel,
als speler op ’t VN-toneel
staat hij nu op zijn strepen.

Schilderij ‘Role model’