Posted by admin

It wie har feest, de jierdei,
dat se rûn grutsk yn har moaiste jurk
mei yn de hannen it kado;
se balle al de hiele middei,
mar heit hie ’t drok, hy wie oan ’t wurk.

Mem hie wat pineholle
en it wie noch wol har moaiste dei
mei ’t winske slachspul as kado;
se telde, ’t wie har nea tefolle,
mar heit hie ’t drok, sy seach wêrmei.

Heit wist wol wat te meitsjen,
stimde by it ear doe snaar nei snaar,
it wie syn aldermoaist kado,
mar wêrom soed er dan net laitsje…
hy hie ’t te drok mei syn gitaar.

* Jean-Siméon Chardin (1699-1779)
waard yn syn tiid beskôge
as in sentimintalist fanwege
syn ienfâldige ûnderwerpen.

* Jean-Baptiste Greuze (1725-1805)
skildere ‘De gitarist’ op it hichtepunt
fan syn karriêre.

Hy siet yn ’t ljocht, mar seach de himel net,
syn each gie nei it inerlik
foar kleare kontemplaasje
om te reitsjen op ‘e wjuk:
de wiisgear syn sensaasje.

Hy siet dêr wol, mar seach syn wyfke net,
hoe’t sy fûl poke yn it fjoer
dat flammen krigen faasje,
foarmen bylden, joegen stjoer
oan eigen meditaasje.

Sy hie de bylden sjoen en seach no wol
hoe’t alles gie syn eigen gong,
ek yn har situaasje:
lôgjend fjoer doe’t syn noch jong
wie, lykwols no de graasje.

* Rembrandt (1606-1669)
kombinearre in persoanlike fisy
mei in perfekte technyk en stribbe
nei kontinue fernijing.
Skilderij ‘Wiisgear yn kontemplaasje’
Skilderij ‘Rembrandt syn mem as profetes’