Posted by admin

Zij is in goud geklonken,
was eeuwenlang al een icoon,
aanbeden door miljoenen,
zuiver maar ook vals van toon
voor wie naar ’t hemelleven lonkten.

Toch klonken ook protesten
uit kelen in de kale hoek,
de door het bloed verzoenden,
zich beperkend tot het boek,
de aardse wijzen uit het westen.

Vijf jaar heeft zij gegeven,
ultieme tijd voor het project
om uit de ban te breken
van het kapitaal, gedekt
door velen die behoeftig leven.

Dan breekt zijzelf de banden,
vernielt het goud om de icoon,
aanbeden door miljoenen,
die nu zien: zij is gewoon
de moeder van doorboorde handen.

* Schilderij ‘Zero’

Vergeet niet dat een worsteling
de blik bevrijd van ding te zijn
en oog te hebben voor het onderling
verbonden zijn, vergeten is de pijn.

De mens, een halve engel voor
’t gevoel, geblinddoekt, vleugelvast,
is eenzaam, wordt volledig oog en oor
als zij zichzelf bevrijd van eigen last.

Zij eigent zich de blinddoek toe
en worstelt ook de vleugels los,
voelt zich weer bijna mens en niet meer moe,
bindt doek en touw tot vast verwarde klos.

Dan laat zij zich volledig gaan,
de ledematen vrij van doel
en weg, vergeet het staan en haar bestaan,
zij leeft alleen op een bevrijd gevoel.

* Beeld ‘Removing the blindfold’
Beeld ‘Letting go’