Posted by admin

In beam fertelt de skiednis
fan it folk dat troffen is
troch altyd wer itselde lot,
it is fan ’t misse suver wis,
de wrâld bliuwt tsjûge fan ’t komplot.

It giet troch alles hinne
mei it lûd fan hurd metaal
en bylden skokkend troch it hert,
moarn is it foarme ta ferhaal
en yn de skiednisrige set.

Wat wol bliuwt, binne stjerren
fan katoen of hurd metaal
en heger oan it firmamint;
sy blinke klear op meta-skaal,
net oan in wrâldske macht bekend.

Sy binne ljocht fan kleed en aard,
mar kopswier troch de kroan,
dat wolle se net witte,
it giet no ienkear nimmen oan
dat sy mei pineharsens sitte.

Wat fierder sit it sljochte folk,
gjin skamte foar in gat
yn lang fergiene gloarje,
net ûntefreden oer har lot,
dus wêrom moat de wrâld feroarje?