Posted by admin

Hy hat it oansjoen foar in skuorre
doe’t de swel derhinne fleach,
hoewol net fan deselde grutte,
mar soks sjocht gjin fûgeleach,
it wie in minske-fûgelhutte.

Men wit net oft er jongen fuorre,
want it nêst wie kâld en leech,
en wêrom hy it dêr krekt boude?
Wa sil ’t sizze… ’t siet net heech,
miskien dat hy it wol fertroude.

Hy koe net witte dat ien huorke,
frjemdgean wie him net bekend
en neuke koed er ek net lêze,
oan de aksje wie hy wend,
oars koene der gjin jongen wêze.

Men wit net hoe’t er fierder buorke
as in rappe boereswel,
faaks hat er ’t skuorredak benutte,
seach er op it minskdom del
om ’t kulturele yn de hutte.

Yn de gloppe lei in âlde tsjalk
te wachtsjen foar de fêste brêge,
de fraach ‘wêrop’ kaam yn my op;
ik seach op ’t dek gjin skippersfolk…
gjin azem op myn rop.

Boech en foardek sprieken my wol oan,
want Eke is in âlde namme,
Marije soarge foar de bern,
gjinien waard op it skip bedoarn…
’t wie oan har styl te sjen.

Mar it achterdek kaam op my oer
as foer de tsjalk op nije weagen,
wie ’t skip de hiele dei mobyl,
it boeken wie net mear in toer…
tsjalk yn moderne styl.