september 16, 2017
fan ûnbekend*
Ik snap net hoe’t it kin,
mar wêrom moat ik alles witte?
Wichtich is om wer te praten;
as stomme wie ik krekt in bern
dat oaren oan syn lot oerlitte.
Beëlzebul, dat is
de opperduvel fan dy oaren,
ien dêrfan hie my te pakken;
as stomme hie ’k it altyd mis,
mar dat hat Jezus hjoed feroare.
Ik snap net wat er sei
doe’t oaren ’t oer de duvel hiene
dy’t him holp mei it ferjeien;
ik wie der dik tefreden mei
dat alle duvels flechte wiene.
Ien ding snap ik wol goed,
hy, Jezus, docht it net allinne,
moat wol help fan boppen krije;
as prater ha ik alle moed
om mei in rjochte rêch te rinnen.
* Yllustraasje ‘Jezus driuwt in duvel út’
september 15, 2017
Ut it skûtsje-argyf 2006
Se binne skier fan wetter,
fjirtjin skûtsjes foar de wâl,
wylst drippen op ’e dekken kletterje,
hjoed giet it yn de nauten mâl,
dus klinkt it startskot letter.
De Pan sjit dan as earste
de Folkertssleat yn, gjin gefaar,
hy kin as winner him ferbetterje,
alhiel ôfhinklik fan it waar,
bestjoerd troch skrouske geasten.
Mar Douwe* wol neat witte
fan geasten yn de simmerkjeld;
al sil it yn de striid ek spetterje,
hy bliuwt oan ’t roer de bleate held,
syn neef lit him wol switte.
Dy Douwe** sjit nei foaren
en hâldt Doarp Grou noch justjes del
yn stilte, gjin ferlet fan snetterjen,
want op dat stuit jildt elke tel…
Grou hat de stân feroare.
* Douwe Visser fan Snits
** Douwe Visser fan Grou