juni 10, 2018
fan ûnbekend*
fan ûnbekend**
Gaudí lit Barcelona sjen
as stêd fan weach en hichte,
heech troch mannich slanke toer
en muorren dy’t as wetter weagje,
nea giet dy beweging oer
yn wat foar ’t keunstich each net kin,
de foarmen sprekke as gedichten.
Gaudí, reumatysk al as bern,
seach foarmen yn beweging,
reizge yn de tiid werom
en liet de âlde stilen weagje
tusken wrâldsk bestel en from,
sa gie gjin stikje keunst ferlern,
fan boppen kaam foar him de segen.
Guadí seach boppe stêd en lân
de ‘Hillige Famylje’,
tuorren fan in katedraal,
in oseaan dy’t ivich weaget,
sa fertelde hy ’t ferhaal
fan ’t Bern oan heit en mem har hân,
it sil de tiden troch noch spylje.
* Foto ‘Antoni Gaudí’
** Foto ‘Sagrada Familia’
juni 9, 2018
fan Rembrandt*
Foar neat ha ik my skamme,
wêrom soe ’k dat ek,
ik moast de tiid trochkomme
en dan is neat te gek,
mar sjoch… hjir hingje ik, ferjamme!
Wy hingje mei ús trijen
om hjoed dea te gean,
hjirnêst giet troch foar fromme,
ik ha ’t op him net stean…
dy Kristus soe de wrâld befrije.
‘Binne jo de Kristus net?
Rêd josels en ús derby,
oars is it aanst te let!’
Ferrek, wat seit dy fierste,
dat ’k om God net jou
en dizze straf fertsjinje?
Dy gek hat grif berou,
wol krije wat er niis noch miste.
* Rembrandt (1606-1669)
Ets ‘Jezus krusige tusken twa misdiedigers’