juni 12, 2018
van Ro U-dam*
van onbekend**
De honden steken toortsen aan
en blaffen met een valse grijns:
‘Vooruit, het gaat in vuur en vlam,
zodat dit veld niet hoger rijst.
Zij leven nu nog in de waan
van overwinning door het vuur
dat in de lege magen brandt,
in plaats van goed gevuld met rijst.
De honden voeden laaiend haat,
waarmee de harten zijn gevuld,
die kloppen voor het vaderland:
‘Vooruit, naar waar de vlag ons wijst.’
Hun leger vindt bij brand geen baat,
dus voor ons leger komt het uur
te strijden voor het volk, de stam
die arbeid voor de toekomst prijst.
De wielen minderen geen vaart,
de wapens zijn in rook gehuld,
de rode ster ziet men van ver,
die in ons hoge noorden rijst.
* Ro U-dam
Schilderij ‘Amerikaanse honden
die een rijstveld in brand steken’
** Geen titel
juni 11, 2018
It tsjuster strykt de foarmen fuort,
wat kin men dan der noch fan meitsje?
Oars net as in byld dat swart
foar eagen komt, dy’t noch net laitsje
sille, skilders komme kleur tekoart.
De moanne sakket nei de kym
en sil de foarmen daliks reitsje,
mar feroaret dan it byld?
’t Hielal kin foar de skilder pleitsje
dat er yn syn siele kleuren fielt.
Sjedêr… de ierde hat it troch
mei ’t skynsel fan in strjitlantearne,
heger as it moanneljocht;
de foarmen dy’t dertusken steane,
hat de skilder yn de nacht om socht.
’t Is net genôch, hy wachtet noch
nei ’t streekjen fan de kromme foarmen
op it folle sinneljocht.
