december 11, 2025
fan ûnbekend*
Lit oalje net it wetter kleurje
mei de swartste tinten fan de wrâld,
de ierde kin dy oanslach net mear oan
en sil fersinke yn it swarte gat
dat machtigen oan ’t graven binne.
De macht ferslacht in oaljetanker,
leit mei twang beslach op ’t swarte goud
en stekt dêrmei it earste fjurke oan,
oplôgjend as de oalje oeral streamt,
de harsens net mear tinke kinne.
De macht is dan fol yn de oalje,
dronken fan it hearskjen oer de wrâld
en fan it geilen op de fredespriis,
lit him fersinke yn it swarte gat
dat groeven is foar him allinne.
* Yllustraasje ‘Oalje’
december 10, 2025
fan ûnbekend*
It soe in Rembrandt wêze kinne,
wrâldferneamd de iuwen troch
mei portretten as identiteit,
syn selsportret slút twivel út:
‘Ik bin de master, ik allinne!’
Sjedêr de hear dy’t him net skamme
om te kommen op ’t portret
mei de noas as syn identiteit?
De skilder slút him sa net út:
‘Hy komt by my op ’t doek, ferjamme!’
Mar wa bisto behalve keunstner,
skilderjend yn Rembrandts styl?
Graach dyn namme as identiteit
of slútst dysels it leafste út
as wiest in hillige… of meunster?
‘Wêrom soe ik ien wêze moatte
dy’t him achtet wrâldferneamd?
As identiteit ha ik I.S.:
Ik Skilderje, slút my net út,
mar sa ha ik my wol ôfkoarte.’
* Skilderij ‘Man mei in swolm op syn noas’