Lepralijer

fan Rembrandt*

Ik ha krekt by de pryster west
en hy hat sjoen: ‘Jo binne suver,’
sei er, ‘tiid om no te offerjen.’
It fel wie glêd, it fielde bêst,
mar tagelyk wat nuver.

Al jierren stie ik bûten spul,
as lepralijer bûtensletten
troch de mienskip, iensum doarme ik
fan plak nei plak as skurve sul,
troch elkenien fergetten.

Mar tichteby my seach ik him
yn stilte op ’e knibbels lizzen,
Jezus, wist ik, makke minsken sûn;
ik rôp en hearde ’t oan syn stim,
hy hie my wat te sizzen:

‘Jo ha my yn de stilte fûn,
’t is goed, ik wol, jo wurde suver.’
’k Fielde my net mear in skurve hûn,
in wûnder… justjes nuver.

* Rembrandt (1606-1669)
Tekening ‘Jezus en de lepralijer’