Lucretia, wat silsto no,
jou oer, myn skat, dy dolk,
it libben is de muoite wurdich,
mei dyn eigen hert en folk
hast takomst… ho!

Myn folk, bliuw no op ôfstân stean,
want Sextus kaam my nei
en hat myn ear en libben oantaast,
wit, der is gjin oare wei,
dus lit my gean!

Lucretia, giet dan dy smjunt
frijút wylsto dyn hert
tekoart dochst? Wit, it libben kloppet
mei it rjocht fan dieders net,
dat is dy gund.

Myn neisten, kom net tichterby,
de dieder hat it wûn,
de oergong is de muoite wurdich,
‘k bin net langer oan him bûn,
foar ivich frij…

* Rembrandt (1606-1669)
De ferkrêfting troch Sextus,
soan fan kening Tarquinius,
wie de oanlieding dat Lucretia
har tekoart die.