Der wie mar ien dei yn it jier
foar bern, dy’t op ‘e hichte stiene
dêr’t de heit net komme koe;
Sint Tomas, net te leauwen, makke ’t wier
dat sy te machtich wiene.

Se wiene moarns al yn it spier
mei ballen, stokken, laai en kuorren,
wisten pake fynt it bêst,
ús beppe is der inkeld foar de sier
en heit bliuwt yn de skuorre.

Marije, nêst de doar, seach ’t oan
en lytse Jezus siet te laitsjen
om’t er wolris meidwaan woe,
mar mem tocht: Te gaoatysk foar myn soan,
dy Tomas sil him reitsje.

Se kriich gelyk, it rekke him,
want Tomas hold him net yn eare
om’t er doe net meidwaan woe…
‘Moatst harkje, fan wa is dy swiere stim?
Us heit! Kom op, no keare!’

* Ferdinand de Braekeleer (1792-1883)
hie in protte sukses mei sjenreskilderkeunst.
Hy wûn yn 1819 de Romepriis.